Βαδίζω σ' ένα μοναχικό δρόμο. Απολαμβάνω τον αέρα, τον ήλιο, τα πουλιά. Απολαμβάνω που τα πόδια μου με πάνε όπου εκείνα θέλουν. Στη μια άκρη του δρόμου βρίσκω ένα σκλάβο που κοιμάται. Πλησιάζω και διαπιστώνω ότι ονειρεύεται. Από τα λόγια και τις εκφράσεις του μαντεύω...

Ξέρω τι ονειρεύεται:
Ο σκλάβος ονειρεύεται ότι είναι ελεύθερος.
Η έκφραση στο πρόσωπο του δείχνει γαλήνη, ειρήνη.

Αναρωτιέμαι...

Πρέπει να τον ξυπνήσω και να του πω ότι είναι μόνο ένα όνειρο;
Πρέπει να μάθει ότι εξακολουθεί να είναι σκλάβος;
΄Η πρέπει να τον αφήσω να κοιμηθεί όσο μπορεί, απολαμβάνοντας, έστω και στο όνειρο του, τη φανταστική του πραγματικότητα;

Ποια είναι η σωστή απάντηση;...πρόσθεσε ο Χόρχε.

Ανασήκωσα τους ώμους.

Δεν υπάρχει σωστή απάντηση, συνέχισε. Ο καθένας πρέπει να βρει τη δική του απάντηση, και δεν μπορείς να την αναζητήσεις έξω από τον εαυτό σου.

Νομίζω ότι θα έμενα άγαλμα μπροστά στο σκλάβο, δίχως να ξέρω τι να κάνω, είπα.

Θα σου δώσω μια μικρή βοήθεια που ίσως μπορεί να σου φανεί χρήσιμη σε ορισμένες περιπτώσεις. Προτού πετρώσεις σαν άγαλμα, πλησίασε το σκλάβο και κοίταξε τον. Αν ο σκλάβος είμαι εγώ, μη διστάσεις:

Ξύπνα με!